Dugorepa sova je krupna grabljivica dugog repa, okrugle glave bez uškica. Lice je sivkaste boje sa relativno malim, tamnim očima. Osnovna boja pokrovnog perja je sivo-braon sa belim oznakama, dok su unutrašnja pera svetlija sa tamnim braon linijama.
Dugorepa sova nastanjuje šumska staništa pobrđa i planina u Srednjoj Srbiji, kao i Vršački breg. Populacija je procenjena na 60-80 parova u Srednjoj Srbiji, a u Vojvodini na 3-4 para.
Dugorepa sova je stanarica koja provodi ceo životni vek na teritoriji koju brani od drugih sova. Polno nezrele dugorepe sove lutaju i do 150 kilometara od mesta gnežđenja.
Omiljena staništa dugorepe sove su stare listopadne i mešovite šume sa progalama. U Srbiji su to najčešće očuvane bukove šume.
Dugorepa sova je aktivna u toku noći. Danju odmara na drveću ili u gustoj vegeraciji. Ona je vrlo agresivna ptica koja beskompromisno brani gnezdo i mladunce od uljeza. Poznati su brojni slučajevi napada na ljude koji su ugrožavali gnezda dugorepih sova.
Osnovni plen dugorepe sove su glodari, krtice, male ptice, žabe i insekti. Lovi uglavnom sa osmatračnice. Zabeleženi su i slučajevi ishrane drugim vrstama sova i dnevnih grabljivica.
Dugorepe sove za gnezda biraju velike duplje u drveću, polomljena stabla, gnezda drugih ptica (mišar, jastreb, gavran), potkapine i pećine na stenama, stare zgrade. Ženka polaže 3-4 ovalna jajeta, bele boje u razmaku od po 2 dana. Mladi se izležu nakon 4-5 nedelja, a gnezdo napuštaju u starosti od 5 nedelja. Sa oko 45 dana postaju dobri letači. Potpuno su samostalni u starosti od oko 4 meseca.
Dugorepa sova je ugrožena nestankom pogodnih staništa (starih šuma), ubijanjem i proganjanjem, uznemiravanjem i stradanjem na putevima.